Γαστρονομική ανασκόπηση στη Γερμανία

"Εμείς οι Γερμανοί είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε ένα οικονομικό θαύμα, όμως δε μπορούμε να φτιάξουμε μια σαλάτα". Αυτό ήταν το σχόλιο του Γερμανού συγγραφέα Johannes Mario Simmel το 1960 για τη γερμανική κουζίνα. Είχε δίκιο, μας λέει ο ιστορικός πολιτισμού και κριτικός γεύσης Peter Peter. Διότι η γερμανική κουζίνα εδώ και πολλά χρόνια ήταν λιπαρή, λιτή κι ελάχιστα φρέσκια. Αφού μελέτησε όμως παλιά βιβλία μαγειρικής και παρακολούθησε τις αλλαγές στο γαστρονομικό πολιτισμό των τελευταίων ετών, μπορεί τώρα να ισχυριστεί, ότι η γερμανική κουζίνα έχει πάρει ανοδική πορεία.

Όπως φαίνεται σε ποιήματα από το έτος 100 μ.Χ., η τροφή των τότε Γερμανών, ήταν ως επί το πλείστον δημητριακά και χυλός, και σπανίως ψάρι ή κρέας. 
    Οι πρώτες συνταγές   
 εμφανίστηκαν, όταν οι 
 καλόγριες και οι καλόγεροι 
 στα μοναστήρια άρχισαν να 
 ενδιαφέρονται για τη 
 διατροφή σε συνδιασμό με την υγεία.Με τη γέννηση του Προτεσταντισμού στη Γερμανία, φάνηκε ξεκάθαρα η γερμανική απλότητα στο φαγητό. Ενώ οι καθολικοί υποστήριζαν "νηστεία και παράλληλα αφθονία και πολυτέλεια στο φαγητό", οι προτεστάντες παρουσίαζαν μία έντονη γαστρονομική ταπεινότητα.

To  ανάκτορο του  Neuschwanstein

Λουδοβίκος Β΄

Πρέπει επίσης να επισημανθεί, ότι σε αντίθεση με την γαλλική αριστοκρατία, για τους Γερμανούς αριστοκράτες το θέμα του φαγητού δεν ήταν τόσο σημαντικό. 

Το ανάκτορο του Linderhof

Ξέρουμε ότι ο Λουδοβίκος Β΄ της Βαυαρίας, ο πρίγκιπας των παραμυθένιων παλατιών,τρεφόταν κατά την παιδική του ηλικία τόσο απέριττα, που δε χόρταινε με τίποτα σε μεγαλύτερη ηλικία.

 Ένας τρίτος παράγοντας που διαμόρφωσε την άποψη που είχαν οι Γερμανοί για το φαγητό, ήταν ο ρόλος του Βερολίνου ως πρωτεύουσα της χώρας. Χαρακτηριστικό της πόλης αυτής ήταν ο μεγάλος αριθμός των εργατών που ζούσαν εκεί και αγωνίζονταν καθημερινά. Αυτή η κατάσταση απεικονιζόταν και στην κουζίνα τους. Ο σκοπός των γευμάτων ήταν η χόρταση.
Αμέσως μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο υπήρχε μία άρνηση στη χώρα προς οποιοδήποτε χαρακτηριστικό γερμανικό φαγητό. Αν και τη δεκαετία του ΄50 ξεκίνησε η οικονομική ανάπτυξη στη Γερμανία, οι Γερμανοί αντί να επενδύουν σε καλό φαγητό, προτιμούσαν να χτίζουν σπίτια, να αλλάζουν συνεχώς αυτοκίνητα ή να κάνουν μεγάλα ταξίδια. Το φαγητό τους προερχόταν από κονσέρβα ή έτρωγαν σε κάποιο από τα πολλά καινούργια εστιατόρια των Ιταλών ή Ελλήνων μεταναστών.

Από εκείνη τη εποχή προέρχονται και συνταγές, που σήμερα φαίνονται κάπως παράδοξες, όπως το "Toast Hawaii":ψωμί του τοστ, ζαμπόν, μία φέτα  ανανάς, λιωμένο τυρί και για στόλισμα ένα κερασάκι.
Σήμερα η Γερμανία είναι ένα γαστρονομικά διχασμένο έθνος. Από τη μια υπάρχουν άπειρα ταχυφαγεία για γρήγορη και πρόχειρη εξυπηρέτηση, και από την άλλη όλο και περισσότεροι Γερμανοί δίνουν μεγάλο βάρος στο βιολογικό φαγητό, στα φρέσκα συστατικά και την υγιεινή διατροφή.